سه شنبه, ۱۳ دی ۱۳۹۰، ۱۱:۵۷ ق.ظ
انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است ..
می گویند
"کوچکی ؛ چند کلاس بیشتر سواد نداری"
حرف هایت را با ماشیت تحریر پدرت ، تایپ میکنی
و با ...هایت خیسشان میکنی
فردا
در همهمه ی بازی همکلاسی هایت
بغل دستی ات
میپرسد
کاغذ اضافه داری؟
بی هیچ جوابی
کاغذ را بسویش دراز میکنی ..
تند و تند کاغذ را تا میکند
و تو تنها باچشم هایت و سکوت همراهیش میکنی
با صدایی بلند میگوید
موشک f14 آماده ی پرواز
ویژژژژ
کاغذ که پرتاب میشود (همان موشک f14)
در باز میشود ، همان معلم است که گفته بود : کوچکی ...
موشک در زیر پای معلم آرام میگیرد
نفس ها همه حبس
معلم خم میشود و موشک را برمیدارد
کیفش را در کنارترین نقظه ی میز ،همسایه ی دیوار میگذارد
همه منتظر این جمله از معلم هستند
"کاره کیه؟ خودش بیاد بیرون"
معلم حرفی نزد
گویا موضوعی حواسش را پرت کرده بود
با موشک کلنجار رفت
مدتی روی صندلی اش نشست
بچه ها از ترس همه ساکت بودند
بچه ها به همدیگر نگاه میکردند
که چه اتفاقی افتاده
رفتاره معلم غیر عادیست
تو تنها سرت را گذاشته ای روی میز و به دیوار کنار دستت خیره شده ای
معلم بلند میشود
برگه را با دسته راستش
تا کنار شانه اش بلند میکند و
میگوید
نوشته ی کیست؟
کسی پاسخ نمیدهد
بچه ها
طعم تلخ
زبان معلم را دوست ندارند
گرچه معرفتشان قبلا برای به عهده گرفتن و کتک خوردن برای شیطانی هایشان ثابت شده است
ولی ..
معلم تکرار کرد
و گفت کاریش ندارم
فقط میخوام بدونم این برگه رو از کجا آورده ...
کسی چیزی نگفت
هفته ی بعد
تو با آن قد کوچکت ،
مثل هر روز
به زور تیتر روزنامه ها و مجلات دکه کنار مدرسه ات را میخواتی
تکه ای از نوشته ات
به عنوان سر تیتر مجله ای
و با نام "معلمی" چاپ شده است
و با خود تکرار میکنی
"کوچکی ، چند کلاس بیشتر سواد ندار ..." و راهی میشوی
انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است ...►
عابد کیاحیرتی
بنده از طرف صنف تولیدکنندگان محتوا به دلیل حمایت شما از حقوق ناشرین محتواهای رسانه ای کمال تشکر و قدردانی را می نمایم.
یا علی