تاریخ مصرف

اینجا برای از تو نوشتن فضا کم است.

اگر اینجا هنوز خواننده دارد لطف بفرمایید و در نظرات اعلام بفرمایید.

با تشکر

پرواز

شاید بهار همان دستان تو باشد.

که از من گرفته ای

بگذار در حسرت بمانم،

حرفی نمی زنم اگر انتخاب کنی ..

فردا ها

از آن ما خواهد بود

اگر

بال و پرت را برای پرواز بگشایی

وگرنه

در پی دانه های روی زمین ناگزیر

پرواز را از یاد خواهی برد ..

+یواش یواش دارم تیکه هایی از نوشته هام رو مرور میکنم ..

آینه

بعد از آنکه

تو را

دیدم ..

همه ی دنیایم را

از آنچه در چشمانت انعکاس می یافت

نگاه می کردم ..

این را

ماهی قرمز کوچک مرد

به ماهی قرمز کوچک زن گفت

هنگامی که به چشمان او خیره شده بود ..

خواب؟

چقدر خوب است که چشمانت را نمی بندی ..!

راستش را بخواهی

گاهی به این فکر می کنم که اگر پلک می زدی ..

دنیایم چقدر زود به زود تیره و تار می شد ..

این را

ماهی قرمز کوچک مرد

به

ماهی قرمز کوچک زن گفت

هنگامی که با چشمان باز به خواب عمیقی فرو رفته بود ..

دست نوشته ای قدیمی

من خواب رفته ام

من در همین حوالی بی گمان هبوط کرده ام

چه کسی می داند؟

شاید بتوان مرز های نگاهت را رد کرد

و آنگاه

پشت پرچین خیالت

گونه های پر از مهر تو را نوازش کرد

و عطر گیسوانت را از باد چشید ..

دریا سبزه سبز، آبی آبی، سیاه سیاه ..

و ماه بالای سر آسمان سردش شده است

انگار کسی دکمه ی دمای ماه را 

روی صفر درجه تنظیم کرده باشد

آن طور که حتی 

جواب نگاه های مرا هم نتواند بدهد

به آسمان خیره می شوم 

و این چند تکه ابر مزاحم خلوت ام با ستاره ها می شوند

می خواهم به پرواز بیاندیشم و ..

رها باشم

بال بزنم، بال بزنم ..

نه

چون حالا که دارم بال بال می زنم برای رسیدنت.

 

وصال

با خوش حالی فریاد زد:

"به دریا رسیدیم، به در یا رسیدیم .."

اندکی مکث کرد و آهسته ادامه داد

"حالا چه فرقی می کند که

کدامین دست

من و تو را

از بستر امن کدامین رود خانه

به دست سرد کدامین فروشنده دوره گرد

سپرده است،

قطعا خدا با ماست .. "

این را

ماهی قرمز کوچک مرد

به

ماهی قرمز کوچک زن گفت

هنگامی که برای اولین بار او را در تُنگ کوچک خانه ی مادر بزرگ دیده بود ..

سفر دو نفره

کمی صبر کن 
همین ابر ها را که پشت سر بگذاریم
به دریا خواهیم رسید
..
این را ماهی کوچک قرمز مرد
به 
ماهی کوچک قرمز زن گفت 
هنگامی که 
برای پرواز پایشان از 
لبه ی کوچک تنگ سر خورده بود ..

پی نوشت: عکس از نویسنده متن
            : گاهی بعضی نوشته ها بی دلیل تلخ می شوند.

 

this time

گاهی اوقات به این فکر میکنم که چقدر میتونم تحمل داشته باشم

که چی؟

که هم دلم از غم نترکه،

هم از خوش حالی ..

 

گوشیم امروز از دستم رفت، :/ رفت .. هعععی

From one place to the next

از یک جایی به بعد باید بنشینی و به پشت سرت خیره بشوی که چند نفر را از دست داده ای؟ چقدر آسیب دیده ای؟ چند نفر برایت مانده است؟ چقدر تاب تحمل داری؟ باید نشست و خیره به پشت سر نگاه کرد و برای تک تک آن هایی که رفتند و تک تک آن هایی که هستند و برای رهایی کسانی که خواهند آمد تمام ذره ذره ات را برای هدفت خرج کنی، یعنی برای هرچه بیشتر نزدیک تر شدن به هدف ات خودت را ذوب کنی و بشوی هدفت تا خودت را فراموش کنی نه اینکه نباشی نه! همان خود لعنتی که گاهی جلوی دستان آدمی را می گیرد و نمیگذارد تکان بخورد آن را می گویم. آن وقت است که شاید بتوانی بگویی در مسیری قدم گذاشته ام، مگر نه این است که هر رفتنی رسیدن نیست؟ پس رفتن بدون رسیدن نرفتن است و چقدر تلخ است وقتی وسط راه بفهمی که اصلا نیامده ای، اما چه می شود کرد باید رفت و آماده شد برای قدم گذاشتنی که عین رسیدن است پس در این صورت رفتن همانند رسیدن است و فرقی نمیکند چند قدم و یا چندین فرسنگ راه را پیموده ای، آری از یک جایی به بعد باید بنشینی و به پشت سرت خیره بشوی ..




/عابد کیاحیرتی/

گم گشته

گم گشته "پرستنده" تقاضا داریم ...

از "ابر" که دل کنده ، تقاضا داریم ...

ما در پی گیله مردی از بارانیم

فالفور ز یابنده تقاضا داریم ...

 

 

از دوست خوبم ..