هنوز روضه هایت زنجیر ها را پاره میکند

---

لب های حسین علیه السلام تشنه بود
تشنه تر از لب های پسرش
لب بر لبان پسر گذاشت
،
پسر به پدر فهماند
دیگر تاب ماندن ندارد
پشت سرش دعا
نکند
که برگردد
پدر از نو پسر را راهی کرد
و هراسان ، به نظاره نشست ...
چه انتظاره عجیبیست ...►

---

کاشکی میگفتم

---

من در این دیوانه بازار کمی راه رفتم و سپس با خود گفتم که چرامیخندم؟

وای اکنون فقط در فکر تو بودم و تمام.

ناگهان زنگی خورد و قافل گشتم!

با خودم گفتم کیست؟

نکند مرغ مهاجر باشد   یا که یک سگ که خبر مرگ مرا آورده!

در همین فکر بودم ناگهان گفت الـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو!

من نگفتم سخنی! ناگهان باز دوباره گفت:الـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو!

من بناچار گفتم که سلام.

گفت:آیا خودتی؟

من بگفتم آری.

و بگفت آنچه نباید میگفت!

گریه ام جاری گشت! لرزش دستانم خبر آورد  نبایدسخنی باز کنم و نگفتم سخنی!

همچنان حرف میزد!

تا که گفت آن صحبت که چقدر نامردی!

ناگهان خشم سراسر من شد و بدو گفتم که چگونه این سخن آوردی؟

تو مرا نشناسی و نخواهی بشناخت!

آن به من گفت بخاطر داری که چگونه بودیم؟ آن اوایل که سخن میگفتیم!

من بفکری رفتم.من در آن روز چگونه با تو تنها بودم و آن با سماجت به خلوتگاهه تنهاییمان آمده بود!

و شنید آن راز مگو را گه بگفتم با تو!

و به من گفت که با من بودی ؟

من برای پنهان کردنت ازدستش هیچ نگفتم که چه حیف!

کـــــــــــــــــــــــــاشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــکـــی میگفتم►

+به خیلی قبل برمیگردد

---

گفتم نرو

---

یادت هست؟

گفتم خسته ام

پاهایت را گذاشتی و گفتی من خسته ترم

گفتم گرمیه دستانش هنوز در دستانم هست این را چه کنم؟

دستی نداشتی که به من نشان دهی فقط لبخند زدی و

گفتی از گرما سوخته است ، دیگر نیست

یادت هست؟

خندیدم ، خندیدی

تو رفتی و من بازگشتم و سال هاست که به انتظارت قلبم با تمام قد ایستاده است؟►

---

پنج شنبه ها غروب ...

---

دلم هوای تو کرده است
غم دارد
برای تو نوشته است
کم دارد
..►

---

این رو برای تو مینویسم که هنوزم هستی، ای تمامه نیستیه هستیه من

---

شب
کوچه ودیواره حیاطی که دگر نیست
خانه
من و بغض اشک هایی که نریخت
فردا
دنیا و خاطره ای انگار نه انگار که نیست►

---

هنوز هم قلبم به احترامت تمام قد ایستاده است ، کجا؟

---

چراغه چتم را
سبز
، قرمز
و گاهی خاموش میکنم حتی
برایت
راز ها میگویم در استاتوسم
تا
بتوانی
بخوانی
می آیم ، میروم ، با خودم حرف میزنم
و در سکوت ، چشم به دور دست میدوزم
اما ...►

---

انگشتر عقیقم

---

انگار باید گم میشد در شلوغی ها
تا چشمانم با اینکه پر از هیجان های کاذب بودند
باز دنباله چیزی بگردد
حتی در میانه انگشتانه خالی ام
و امروز در دستم پیدا شده است
انگشتر عقیقم►

---

این نیز بگذرد

---

گاهی تبریک
برای یک دوست برای تولدش
گاهی ابراز همدردی
برای عزیزه از دست رفته ی یک دوست
گاهی
جواب یک سوال
گاهی
سوال بی جواب
گاهی همراهی
در بیان مطلبی
گاهی بیزاری در بیان مطالبی
گاهی سلام
گاهی والسلام
گاهی...
گاه و بی گاه هوایی می شود دلم نمیدانم►

---

مادر بزرگ من

---

مادربزرگم گفت:

کوچک که بودم از پدرم پرسیدم

بابا اگر تا آن درخت بالاییه کوه بروم میتوانم آسمان را با دست بگیرم؟

..

- خوش بحالت مادربزگ►

---

مشکوک نیستم

---

سکانس اول:

همه جا سیاه ،

صدای قدم هایی که نزدیک میشوند ...

سکانس دوم:

شب ، هوا مه آلود ،

پل رو گذر از یک رود خانه عریض

که آسفالتش را نم باران سیاه تر کرده

و سنگچین کناریه پل تا زیره سینه

صدایه قدم ها نزدیک تر شده است

سکانس سوم:

سایه ای در مه نزدیک میشود

صدای قدم ها واضح شده است

سکانس چهارم:

مردی بلند قد با پالتویه سیاه قدری از دوربین رد شده به سنگچین ها تکیه میزند

صدای قدم ها دور میشود

سکانس پنجم:

زاویه دوربین عمود بر بالای سر شخص

مرد سرش را به پایین خم کرده ،

دست در جیبش میکند ،

چیزی را بیرون می آورد، نگاهش میکند،

چیزی زمزمه میکند و بخار ناشی از صحبت کردنش از زاویه دوربین دیده میشود

سکانس ششم:

زاویه دوربین پرتره از جلو ، سکوت ،

مرد هردو آرنجش روی سنگچین هاست ،

دستش را جلوی صورتش میگیرد و باز میکند ،

اندکی سکوت، دستش را جمع میکند و میفشرد،

جسم داخل دستش را درون رودخانه پرتاب میکند

سکانس هفتم:

موج هایه حاصل شده از فرو رفتن جسم در آب رود خانه،

سکانس هشتم:

زاویه دوربین از پشت سر ،مرد ایستاده ، دستان در جیب ،

حرکت مه

سکانس نهم:

زاویه دوربین در امتداد جاده ی پل،

سایه ای در مه فرو میرود

سکانس دهم:

صدایه قدم هایی که دور میشود

همه جا سیاه..►

---