شاید بهار همان دستان تو باشد.
که از من گرفته ای
بگذار در حسرت بمانم،
حرفی نمی زنم اگر انتخاب کنی ..
فردا ها
از آن ما خواهد بود
اگر
بال و پرت را برای پرواز بگشایی
وگرنه
در پی دانه های روی زمین ناگزیر
پرواز را از یاد خواهی برد ..
+یواش یواش دارم تیکه هایی از نوشته هام رو مرور میکنم ..
بعد از آنکه
تو را
دیدم ..
همه ی دنیایم را
از آنچه در چشمانت انعکاس می یافت
نگاه می کردم ..
این را
ماهی قرمز کوچک مرد
به ماهی قرمز کوچک زن گفت
هنگامی که به چشمان او خیره شده بود ..
چقدر خوب است که چشمانت را نمی بندی ..!
راستش را بخواهی
گاهی به این فکر می کنم که اگر پلک می زدی ..
دنیایم چقدر زود به زود تیره و تار می شد ..
این را
ماهی قرمز کوچک مرد
به
ماهی قرمز کوچک زن گفت
هنگامی که با چشمان باز به خواب عمیقی فرو رفته بود ..
من خواب رفته ام
من در همین حوالی بی گمان هبوط کرده ام
چه کسی می داند؟
شاید بتوان مرز های نگاهت را رد کرد
و آنگاه
پشت پرچین خیالت
گونه های پر از مهر تو را نوازش کرد
و عطر گیسوانت را از باد چشید ..
دریا سبزه سبز، آبی آبی، سیاه سیاه ..
و ماه بالای سر آسمان سردش شده است
انگار کسی دکمه ی دمای ماه را
روی صفر درجه تنظیم کرده باشد
آن طور که حتی
جواب نگاه های مرا هم نتواند بدهد
به آسمان خیره می شوم
و این چند تکه ابر مزاحم خلوت ام با ستاره ها می شوند
می خواهم به پرواز بیاندیشم و ..
رها باشم
بال بزنم، بال بزنم ..
نه
چون حالا که دارم بال بال می زنم برای رسیدنت.
